Dagen zonder vlees? Niet voor mij!

Sinds vandaag loopt er een actie Dagen Zonder Vlees. Het doel is om even stil te staan bij onze vlees-eet-gewoonte. Enkele bekende Vlamingen hebben hun naam gekoppeld aan deze campagne en zo krijgen ze natuurlijk veel aandacht in de media. Herman Brusselmans, Lieven Scheire en Evi Hanssen om er maar enkele te noemen.

Principieel heb ik niks tegen een actie die even doet nadenken over onze eetgewoonten. Ik eet zelf ook zeer graag een goed stuk vlees. Zeker als het lekker is klaar gemaakt. Maar de veralgemening om vegetarisch leven als het ultieme doel te stellen, daar gaat mijn boereverstand te boven. Letterlijk, mijn boerverstand. Volgt u even mee ...

Het grootste deel van onze planeet is begroeid met gras. Gras is de plant die zich overal thuis voelt, zowel in de savannes in Afrika, boven de poolcirkel als bij ons op de boerderij. Gras groeit op plaatsen waar er geen andere gewassen kunnen groeien. Maar er is één groot probleem met gras: wij, de mensen, kunnen hier niet van leven. Onze maag en darmen zijn niet in staat om voedingsstoffen uit gras te halen. Dus als we optimaal gebruik willen maken de beschikbare oppervlakte op onze planeet om voedsel te produceren (wat door de Dagen Zonder Vlees actie ook geclaimd wordt), dan moeten we iets doen met al dat gras. Gevolg: we moeten dieren kweken die dat gras wel kunnen omzetten naar voedingsstoffen die wij als mens wel kunnen opnemen. Daarom kweken we schapen en koeien. En dan eten we een lekker schapenboutje en drinken we een glas melk.

Wat met varkens? Varkens zijn alleseters, die eten net hetzelfde als de mensen en zijn dus concurrenten op voedingsgebied. Als we logisch zijn en het beste met onze planeet en zijn bewoners voorhebben, worden we geen vegetariër, maar laten we wel producten van herkauwers toe.

Dus voor mij geen Dagen Zonder Vlees, maar 's morgens een goed glas melk en 's middags een lekkere lamskotelet op mijn bord.