Ueli is niet meer ....
Gisterenavond zag ik het in een flits passeren op Youtube: RIP Ueli Steck ...
Ik kan het bijna niet geloven, Een ongelooflijke klimmer, een sterke optimist, iemand die grenzen opzocht en uitdagingen aangaat waar ik alleen maar kan van dromen. Een jaartje jonger dan ikzelf. Een ongelooflijke motivatie, een ongelooflijke wil en doorzetting om te klimmen. Iemand die echt grenzen probeert te verleggen in een tijdperk waar bijna elke berg beklommen is.
Regelmatig bekeek ik reportages van zijn exploten in de bergen, van de Alpen (super beklimming van de Eiger in 3 uur) tot in de Himalaya. Daar kan ik enorm van genieten. De manier waarop hij de Grand Jorasses te lijf ging alsof het niets is. Andere alpinisten doen daar soms dagen over, hij in een paar uur. Heel methodisch, heel gedisciplineerd, heel snel. Hij heeft het echte alpinisme naar een ander niveau gebracht. Hij wist wat hij aan het doen was. Hij kende de risico's.
In al mijn expeditieverslagen kom je regelmatig tragische ongevallen tegen. Maar dat zijn mensen die ik nooit zo gevolgd heb zoals Ueli. De legendarische foto van Toni Kurz op de Eiger. Hij was ook een jonge kerel, vol klimgoesting.
Of het verslag van Anatoli Boekreev over de wat er gebeurde op de Everst in 1996 ...
Ik kan het bijna niet geloven, Een ongelooflijke klimmer, een sterke optimist, iemand die grenzen opzocht en uitdagingen aangaat waar ik alleen maar kan van dromen. Een jaartje jonger dan ikzelf. Een ongelooflijke motivatie, een ongelooflijke wil en doorzetting om te klimmen. Iemand die echt grenzen probeert te verleggen in een tijdperk waar bijna elke berg beklommen is.
Regelmatig bekeek ik reportages van zijn exploten in de bergen, van de Alpen (super beklimming van de Eiger in 3 uur) tot in de Himalaya. Daar kan ik enorm van genieten. De manier waarop hij de Grand Jorasses te lijf ging alsof het niets is. Andere alpinisten doen daar soms dagen over, hij in een paar uur. Heel methodisch, heel gedisciplineerd, heel snel. Hij heeft het echte alpinisme naar een ander niveau gebracht. Hij wist wat hij aan het doen was. Hij kende de risico's.
In al mijn expeditieverslagen kom je regelmatig tragische ongevallen tegen. Maar dat zijn mensen die ik nooit zo gevolgd heb zoals Ueli. De legendarische foto van Toni Kurz op de Eiger. Hij was ook een jonge kerel, vol klimgoesting.
Maar nooit meer nieuwe avonturen van Ueli Steck kunnen volgen ... het gaat enorm raar doen.
Om u een beeld te geven heb ik enkele reportages over zijn avonturen opgelijst. Geniet van deze klimmer pur sang.
Ik hou zo van de bergen. Ik hou enorm van klimmen, van wandelen, van bezig zijn met de rotsen, van het afzien, geconfronteerd worden met jezelf. Maar deze risico's zijn gewoon te groot en ik wil mijn allerliefste niet alleen achterlaten omdat ik zo aan het dromen was ...
Reacties
Een reactie posten